Willen wij als ouders te veel? was geen leuk boek om te schrijven. Het vertelt gebeurtenissen die ik liever was vergeten. Maar telkens kom ik ouders tegen die ze weer in herinnering brengen omdat hun ervaringen vergelijkbaar zijn met die van mij. En daarom heb ik het opgeschreven.

Het boek heb ik zo zakelijk en beknopt mogelijk gehouden, maar hieronder vindt u nog meer overwegingen en verhalen die ik ook het vertellen waard vind.

Passend Onderwijs zal falen
In november 2014 verscheen mijn pamflet: ‘Passend Onderwijs zal falen’.
Dit pamflet sluit aan op het boek ‘Willen wij als ouders te veel?’
In ‘Willen wij als Ouders te veel?’ heb ik verslag gedaan van de schoolgang van mijn vier kinderen. Ik vond dat ik wat te vertellen had omdat ik bijna elke variatie en attractie van de vorige wet, de wet van de Rugzakjes, heb mogen ervaren:
Ik had een kind op het Speciaal Onderwijs, een kind met een Rugzak op het regulier onderwijs en een kind met een ontwikkelingsstoornis die zónder enige hulp op school zat. Ik heb kennis gemaakt met onderwijsconsulenten, met expertisecentra, met ambulante begeleiders, leerplichtambtenaren en inspectie.
Ik heb in dat boek beschreven hoe het systeem faalde.
Over één onderwerp kon ik toen nog niet vertellen, omdat het mij nog niet was overkomen:
Het thuiszittende kind.
Inmiddels ben ik ook die ervaring rijker.
In dit pamflet doe ik verslag van het laatste schooljaar van mijn dochter, van mijn pogingen om haar op school te houden en de reden waarom ik het op moest geven.
Zie ook http://www.gopher.nl/shop.

1 oktober 2015, Thuiszitters tellen
Op 1 oktober was ik aanwezig in Den Haag bij de Manifestatie Thuiszittters Tellen. Meer informatie hierover is te vinden op www.thuiszitterstellen.nl en op Roemer (SP): Passend onderwijs kent enkel verliezers.

Stichting Bloemfleur
Mijn enige dochter heeft een ernstige vorm van autisme en een taal-spraak stoornis. Na bijna vier jaar speciaal-middelbaar-onderwijs wilde de school van haar af. Ze was net zeventien en kwam thuis te zitten. Bijna een jaar lang kwam ze de deur amper uit.
Maar sinds een jaar heeft ze haar eigen school, waar ze haar talent kan ontplooien: Stichting Bloemfleur.
Zie ook www.stichtingbloemfleur.nl.

20 februari 2014
Op 20 februari, op haar 18e verjaardag, opende Cato haar eerste tentoonstelling in LCC Castagnet te Rotterdam. Zes weken lang waren daar een aantal werken te zien die ze gedurende haar hele jonge leven maakte. Van verhalende strips tot gedetailleerd kleurige stifttekeningen en schilderijen. Zoals de prachtige Coraline hier links naast.

dec 2013
Het jaar 2013 stond in het teken van conflicten met de school van Cato. De school liet haar aan haar lot over en uiteindelijk is Cato van school gegaan. Informatie hierover is te vinden op mijn blog: www.sasboot-ton.blogspot.nl. Er was ook goed nieuws. Wessel haalde dit jaar zijn propedeuse en Quinten schreef zijn scriptie over een onderzoek dat hij deed voor een grote Nederlandse rederij.

4 december 2012, Boekpresentatie
Joli Luijckx van Balans magazine gaf het eerste exemplaar van ‘Willen wij als ouders te veel?’ aan Loes Ypma. Maar voordat het zover was heb ik een toespraak gegeven. (Lees de toespraak)
Hierna vertelde Joli Luijckx dat de verhalen uit mijn boek heel herkenbaar zijn. Balans krijgt vele van dergelijk verhalen binnen. ‘Er kunnen wel duizend van dergelijke boeken geschreven worden.’

Mevrouw Ypma zei op haar beurt dat Passend Onderwijs er juist voor moet zorgen dat alle kinderen straks naar school gaan. Maar dat ze uit onze verhalen begrijpt dat het nodig zou kunnen zijn dat ouders instemmingsrecht krijgen. Mevrouw Ypma zegde toe hier Kamervragen over te zullen stellen.

En toen kwam ineens Zwarte Piet. Bianca Daniëls, mijn redactrice bij uitgeverij Gopher, schrok zich een hoedje. (Lees verder over Zwarte Piet)

11 september 2012, Leren lezen
Catootje kon niet leren lezen. Ik weet nog hoe moeilijk de leerkracht van de cluster 4 basisschool het vond om haar voor het lezen te interesseren. Ze waren er ook te vroeg mee begonnen, dat realiseerde hij zich ook wel en dat had een enorme weerstand bij Cato opgebouwd. Dat vond Cato's meester ook erg jammer. Lees verder.

10 september 2012, Zeilen voor onderwijs
Twee jongens kozen het ruime sop uit protest tegen feit dat er voor hen geen plek is binnen de muren van een school.
Nou zou ik de laatste zijn om dit af te raden, want niets is fijner dan varen. Maar de reden vind ik hoogst merkwaardig. Lees verder.

5 september 2012, Geld
De PO-raad is verontwaardigd dat er nu toch bezuinigingen op het programma staan van de grote partijen terwijl ze dacht dat die juist waren teruggedraaid.
Ik vraag mij af of de kwaliteit van het onderwijs per se afhankelijk is van geld. Lees verder.

3 september 2012, Verspilling van intelligentie
Ik weet nog dat Wessel op de middelbare school vaak onvoldoendes haalde voor vakken als geschiedenis en aardrijkskunde. Dat vond ik vreemd want hij leerde ijverig. Hij was altijd verontwaardigd want hij had wel drie blaadjes volgeschreven, zei hij dan. Lees verder.

25 augustus 2012, Over het speciale onderwijs van mijn kinderen
Mijn zoon Wessel zei laatst tegen me: ‘De diagnose is iets dat we al weten in de wereld. Nu moeten we kijken naar voortgang, in plaats van alleen maar herhalen.’
Dat is de kern van het probleem. Ik heb een dossier van mijn kinderen zo enorm dat ik er een school mee kan behangen. Het bestaat vooral uit omschrijvingen van hun mankementen, van de kritiek op hun functioneren. Er is nog geen A4tje in te vinden met een beschrijving van hoe mijn kinderen begeleid gaan worden, dat wil zeggen: welke deskundigheid, methode of welk lesprogramma er beschikbaar is om hen te helpen bij het leren. Die is er namelijk niet, die methode. De zorg voor kinderen met een ontwikkelingsstoornis bestaat vaak slechts uit het formuleren van frases. Holle frases. En daar blijft het dan in steken. De inzet van een school voor een zorgkind is afhankelijk van de bereidheid van ouders om voor hun kinderen te pleiten, te bedelen en te smeken; niet van het deskundige beleid van een schoolbestuur.
De onderwijswet van 2002 is in mijn ervaring de afgelopen 10 jaar amper van de grond gekomen. Wat gaat de wet Passend Onderwijs hieraan verbeteren? Weet onze overheid wel wat het probleem is? Is er iets geïnventariseerd?